بکارگیری تکنولوژی تولید پیشرفته ابزاری مهم در کسب تمایز در بازار رقابتی است. در حالی که درک و بکارگیری صحیح این تکنولوژی مزایای چشم گیری برای شرکت ها به همراه دارد، انتخاب یک تکنولوژی نامناسب نیز می تواند تأثیرات جبران ناپذیر مالی و استراتژیک برای شرکت ها به بار آورد. لذا انتخاب یک تکنولوژی درست گامی حیاتی در اثربخشی فرآیند انتقال تکنولوژی است. هدف این مقاله ارائه ی رویکردی کاربردی برای ارزیابی و رتبه بندی تکنولوژی های پیشرفته با استفاده از مدل ترکیبی FANP-(FARAS) می باشد. این تحقیق از نوع هدف کاربردی و به صورت توصیفی-پیمایشی انجام شده است. در جمع آوری داده های مورد نیاز برای تعیین میزان اهمیت و اولویت معیارها از پرسشنامه مقایسات زوجی FANP و برای تعیین نرخ عملکرد تکنولوژی های مختلف از پرسشنامه (FARAS) استفاده شده است. مدل ارائه شده برای توجیه و انتخاب تکنولوژی جدید، معیارهای متعدد کمی و کیفی را در سه بعد مختلفِ منابع انسانی، عملیاتی و مالی دسته بندی کرده است. با لحاظ روابط درونی بین ابعاد و معیارهای مختلف انتخاب، فرآیند ارزیابی واقع گرایانه تری نسبت به سایر رویکردها که این روابط را نادیده می گیرند، فراهم شده است. مدل ارائه شده ابزاری در اختیار مدیران قرار می دهد که آنها را قادر می سازد با وجود گستردگی معیارهای انتخاب، تضاد احتمالی بین آنها، عدم اطمینان و روابط بین معیارها؛ نرخ عملکرد و درجه مطلوبیت تکنولوژی های مختلف را نسبت به وضع بهینه، مورد بررسی قرار دهند و مناسب ترین تکنولوژی را انتخاب نمایند.

در تقاطع­­های راست گوشه سه شاخه یا چهار شاخه کانال­های روباز، مطالعه جدایی جریان بسیار حائز اهمیت می­باشد. برخی پارامترهای موثر در این زمینه نسبت دبی ورودی و عمق جریان می­باشد که در این تحقیق تاثیر نسبت دبی ورودی و نسبت ارتفاع سرریزها (عمق جریان) در الگوی جریان و ابعاد ناحیه جداشدگی به صورت عددی شبیه­سازی شده است. بررسی نتایج مدل عددی نشان داد که مدل k-ω بیشترین مطابقت را با نتایج آزمایشگاهی دارد، به طوریکه میزان خطای شبیه­سازی کمتر از 20% بود. ابعاد ناحیه جداشدگی در کانال­­های اصلی و فرعی با نسبت دبی ورودی رابطه مستقیم داشت. همچنین با افزایش ارتفاع سرریزهای خروجی، عمق جریان افزایش یافت و منجر به کاهش ابعاد ناحیه جداشدگی شد. مطابق نتایج عددی، ابعاد ناحیه جداشدگی در راستای قائم از کف کانال به سطح آب افزایش یافت، به­طوری­که برای نسبت دبی 6/0 و نسبت ارتفاع سرریز 377/0، طول ناحیه جداشدگی در کف کانال، فاصله 1/0 متر از کف و در سطح آب به ترتیب در حدود 60 سانتیمتر، 75 سانتیمتر و 85 سانتیمتر بود. بنابراین از سطح آب به سمت کف کانال طول ناحیه جداشدگی در حدود 29% کاهش یافت.

بنی عباس در سال 1312 ه با شعار حکومت خاندان پیامبر (ص) قدرت را در سرزمینهای اسلامی به دست گرفتند. اما پس از تحکیم پایه های حکومت خود، دست به کشتار نوادگان پیامبر اکرم (ص) در گستره زمین و درازای زمان زدند. ابوفراسِ شاعر، گوشه ای از این جنایات بنی عباس را فهرست وار در لابه لای قصیده ای 60 بیتی گنجانده است و بدین گونه دلهای دردمند شیعیان اهل بیت پیامبر(ص) را شفا بخشیده است که این قصیده را از همین روی، "قصیده شافیه" نامیده اند. در این مقاله، به ترجمه کامل و شرح لازم و مناسب اشعار، و ذکر حوادث تاریخی آن، پرداخته شده است.

متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

دکارت می کوشد با به کارگیری راهکار شک و به یاری روش تحلیل، نخست هستی خود را اثبات کند و سپس چیستی «خود» را در مقام جوهر اندیشنده معلوم سازد. او پس از روشن کردن تکلیف «خود» در دو تأمل نخست است که از ره گذر تصورات واضح و متمایزی که از «دیگری» (اعم از خداوند و موجودات دیگر) در خود می یابد، دربارة هستی و چیستی «دیگری » حکم صادر می کند. او سرانجام، با استفاده از حقایق مکشوف با نور طبیعی عقل است که به سراغ اصول تنظیم کنندۀ مناسبات با دیگری می رود. اما پاسکال در ضمن اعتراف به عدم امکان کشف «خود» از طریق درون نگری، فرآیند ابتکاری دکارت در تأملات را وارونه می سازد و کشف «خود» را در گرو رابطه اش با «دیگری» و متأخر از آن می داند. بدین ترتیب سوژۀ اندیشندۀ آزاد و خودآیین دکارتی که «دیگری» را جز در مقام متعلق شناخت خود به رسمیت نمی شناسد و هستی و چیستی «دیگری» را در گرو تصوری می پندارد که «خود» از او دارد، درست در برابر انسان مجبور و دگرآیین پاسکالی قرار می گیرد که هستی و چیستیِ خود او نیز بر دو محور پیش و پس از هبوط، از سویی، و پیش و پس از دریافت فیض الهی، از دیگر سو، وابسته است که در هیچ کدام ارادة آدمی مطلقا نقشی ندارد. تنها تغییر وضعیت وی پیش و پس از دریافت فیض الهی، در تجربۀ نحوه های متفاوتی از دگرآیینی و عدم امکان تجربۀ هر گونه خودآیینی است و سرانجام، تنظیم مناسبات با «دیگری» نیز تنها در پرتو ارجاع به یک «ابردیگری» که خداوند باشد میسر می گردد.

استفاده از مشارکت کاربران در فرآیند طراحی با وجود توجه و مطالعات مختلف نتوانسته است نتایج چندانی را در عرصه کاربرد به همراه داشته باشد. یکی از دلایل اصلی ناکارآمدی استفاده از روشهای مشارکتی در معماری، عدم تحلیل و ارزیابی مناسب نمونه های کاربردی رویکردهای مشارکتی در معماری است. شاخصه های احساس جمعی از نمونه های شاخصه های سنجشی هستند که می توان با بررسی و تحلیل آنها میزان مشارکت پذیری کاربران و تاثیر آنها را در یک فرآیند طراحی مشارکتی تا حدودی سنجید. در پروژه های مشارکتی صورت گرفته در شهر دوستار کودک-بم که استفاده از روش های مشارکتی در طراحی مورد نظر بوده، نتایج حاصل از بررسی شاخصه های احساس جمعی نشان دهنده همبستگی میان این فاکتورها و میزان مشارکت کاربران در طراحی است اما با وجود این عدم استفاده از روش ها و سطوح مشارکتی مناسب برای مشارکت کنندگان، موجب شده تا عملا نتایج قابل قبولی در این بخش بوجود نیاید.

استفاده از روش های مناسب برای برنامه ریزی و تصمیم گیری در ارزیابی سرزمین جهت بهینه سازی فعالیت های انسان اهمیت ویژه ای دارد. این پژوهش با هدف استفاده از روش های تصمیم گیری چند معیاری فازی در ارزیابی تناسب اراضی برای توسعه کاربری های کشاورزی و مرتع داری در پارسل A حوزه آبخیز سد قشلاق واقع در استان کردستان (در سال 1390) به منظور ارزش گذاری معیارها و تعیین کاربری اراضی انجام پذیرفته است. پس از آماده سازی اطلاعات زیست محیطی آبخیز مطالعاتی و ارزش گذاری معیارهای موثر در ارزیابی تناسب اراضی برای توسعه کاربری های فاریاب، دیم کاری و مرتع داری بر اساس توابع فازی، با استفاده از روش وزندهی جمعی فازی (FSAW) تجزیه و تحلیل و تلفیق نقشه ها جهت تهیه نقشه ارزیابی توان اراضی برای توسعه کاربری های مذکور و طبقه بندی آن ها انجام پذیرفت. سپس با تلفیق نقشه های بدست آمده اولویت بندی کاربری ها بر اساس روش کمی تعیین اولویت صورت گرفت. نتایج نشان داد که با کاربرد منطق فازی در ارزیابی سرزمین ارزش گذاری معیارهای تصمیم گیری و پهنه بندی سرزمین از دیدگاه اکولوژیک می تواند با سهولت و دقت بیشتری انجام پذیرد. علاوه بر این معلوم گردید که برای توسعه کاربری های فاریاب، دیم کاری و مرتع داری به ترتیب 3.1، 14.8 و 28.5 درصد از کل مساحت آبخیز اختصاص می یابد و بقیه قسمت های منطقه (53.6 درصد) برای توسعه کاربری های مذکور نامناسب می باشند.

نگرش نیچه به مسئله انسان و حقیقت او، بر اساس اندیشه ها ی مادی گرایانه و تمایل به اصالت تجربه است که پیامدهای ویژه ای به همراه دارد. پژوهش حاضر با روش توصیفی و تحلیلی به منظور بررسی مختصات انسان شناختی از دیدگاه نیچه و ارزیابی پیامدهای آن در پرتو آرای علامه طباطبایی شکل گرفته است. بر اساس یافته‎های پژوهش، نیچه با نفی عقل گرایی و بی اعتبار نمودن ارزش ها ی اخلاقی و دینی مورد پذیرش زمان خویش، انسان را تا پرتگاه نیست گرایی می کشاند. لکن برای نجات وی از این وهله بحرانی، انسان را به باور توانمندی و اصالت قدرت خویش دعوت می نماید که ظهور تمام عیار آن در ابر انسان نمود یافته است. این در حالی است که علامه طباطبایی چنین تقلیل گرایی از شخصیت انسان و ترجیح  تن بر روان را برنمی تابد. زیرا نفی عقل گرایی و ستیز با ابعاد الهی متافیزیک نتیجه ای جز بی اعتبارشدن اوزان اندیشه ورزی و خردگرایی ندارد. وی همچنین منشأ اصلی پوچ انگاری در زندگی انسان را، حذف خدا و انگاره ها ی معنوی و ارزشی می داند و قرب الهی را به عنوان غایت اصلی زندگی مطرح می کند. غایتی که در سایه آن زندگی فردی و جمعی انسان بر اساس هدفمندی، معناداری و عدالت شکل می گیرد.

در این مقاله به ارائه و ساخت یک مدل جبری جمعی فازی برای تخمین ریسک در حوزه های مختلف فعالیت های انسانی و یا رفتار طبیعت می پردازیم. هر چند مدل پیشنهادی می تواند در گستره وسیعی از موضوعات علمی مفید باشد، ولی این مدل به جهت کاربرد در ارزیابی ریسک تقیان رودخانه اوروس (Evros) طراحی شده است. هر چه داده های ما در این رابطه بیشتر باشد، مدل از دقت بیشتری برخوردار خواهد بود. یک سامانه تصمیم گیری فازی به جهت توانایی تخمین ریسک این مدل طراحی و پیاده سازی شده و تخمین ریسک این طرح پیشنهادی با روش های دیگر موجود مقایسه شده است.